مرزبان نامه ایی برای رییس جمهور

گفتند به شهرمان شیروان می‌آیی! به آیین مهمان نوازی پدرانمان به پا می‌خیزیم و به حرمت مهمانمان کوچه و پس کوچه‌های شهرمان را آذین می‌بندیم و با اسپند و عود و مشک و صدای دوتار و آوازِ بخشی‌هایمان، شهر را روحانی می‌کنیم.

شیروان؛ شهری است با ترکیبی از قومیت‌های کورد و ترک و تات و فارس که در کنار هم برادرانه زیسته‌اند وبرای کشورشان افتخارات فراوان آفریده‌اند. مرزدارانی امین و شجاع که همچون شیرانی آماده و هوشیار؛ صبور و امیدوار در دامنه شیرکوه آرام گرفته‌اند.

این شهر شهیدان والا مقام جانبازان و ایثارگرانی دارد که لحظه به لحظه در مدرسه عشق و ایثار، همواره عشق ورزی کرده‌اند.

استعدادهای بی نظیر هنری و علمی مردان و زنان این شهر؛ همنوا با ساز " بخشی‌هایی " که صدای حضور سازشان مرزها رادر نوردیده به همراه چوخه کارانی که خاک را بستر جان خویش کرده‌اند و پهلوانی را مشق ومرام فرزندانِ سرزمینشان!

استادان؛ مهندسان، معلمان، پزشکان، کشاورزان، صنعت گرانی که همه و همه در افتخار مرزبانی هم پوشانی کامل دارند!.

آقای رئیس جمهور!

با همه پتانسیل‌هایی که خدایِ زندگی به مردمان این شهر بخشیده؛ اما روزگار جوانان این شهر چندان خوش نیست!!

در این مجال اندک نمی‌خواهیم خاطر مهمان را مکدر کنیم، ویا انجام شده‌های ناکافی را!!، نادیده بگیریم اما در قامت یک مرزبان و در قالب یک دلنوشته معروض می‌داریم:

شهری که درسالیان نه چندان دور قطب صنعت و تولیدو کشاورزی خراسان بزرگ بود؛ الان در بیکاری و رکود همان کارخانه‌های قبلی را ازدست داده و سر در گریبان مانده، شهری که در کشاورزی و تولید گندم و جو و چغندر و سردرختی‌هایی مانند سیب؛ گیلاس؛ گردو؛ سرآمد منطقه بود ولی اکنون کشاورزان غیور این شهر با سیلی صورتشان را سرخ نگه می‌دارند.

امیدواریم مدیران استانی و شهرستانی صادقانه از توانمندی‌ها و کمبودها و چالش هابرایتان بگویند بنابراین شایسته نیست تکرار مکررات شود اما به نمایندگی از مردمان مهربانِ نوار مرزی از گلیل تا می سی نو؛ بررسی و اقدام عاجل برای مغفول مانده‌ترین پتانسیل این شهرستان و استان را خواستاریم:

رئیس جمهور تدبیر و امید!

 بااینکه این شهر و استان مرزی مشترک؛ طولانی و قابل دسترس با همسایه شمالی خود و به تبعان آسیای میانه دارد ولی متاسفانه تنها استانی درکشور هست که با همسایه خارجی خود هیچ گونه گذرگاه و ارتباط

 مرزی ندارد!! نه گذر گاهی! نه بازارچه‌ای! نه گمرکی و نه منطقه آزاد تجاری! و نه حتی یک قرار داد " علف چِر" برای برخورداری دامهای منطقه از مراتع بی نظیر و بلا استفاده کشور همسایه!!!

با توجه به علاقه و عنایت دولت جنابعالی به ایجاد راه‌های ارتباطی با کشورهای همسایه به عنوان مرزدارانی صبور؛ شکیبا و در عین حال سخت نیازمند کلید؛ تدبیرتان را در قفل دروازه‌های این مرز فراموش شده بچرخانید تا رونق؛ امید و توسعه در کوهستان‌های این سرزمین طنین انداز شود.

بهنام محمدی

فعال فرهنگی از شیروان