عوارض اجتماعی بیماری صرع

www.aparat.com/Drrezamoghaddasi

افراد مبتلا به صرع از مشکلات مختلف اجتماعی رنج می­برند. بزرگ­ترین مشکل اشخاص مبتلا، نگرش منفی دیگران نسبت به آنها است. عدم اطلاع درست درباره بیماری و آمیختگی آن با خرافات، سبب بروز مشکلات متعددی مانند شرمساری اجتماعی، بدنامی ناشی از بیماری، طرد از اجتماع، مشکلات استخدام و افت تحصیلی می­شود. بنابراین بسیاری از بیماران مبتلا به صرع دچار ترس می­شوند؛ از جمله ترس از عقب­ماندگی ذهنی و ترس از مرگ در ضمن حمله تشنجی. بسیاری از بیماران صرعی، با مشکلات جدی در یافتن شغل یا حفظ شغل خود روبه­رو هستند. از دست دادن صلاحیت رانندگی، یکی از پیامدهای منفی صرع در اجتماع است. از نظر فرهنگی نیز افراد مختلف فرزندان خود را از ازدواج با افراد مبتلا به صرع منع می­کنند.

بیماران صرعی با نوعی انگ و بحران فرهنگی درگیر می­باشند. هر چند که، میزان این انگ در جوامعی که برنامه­های آموزش سلامت کارآمدی دارند، به آهستگی در حال کاهش است. بیماران مبتلا به صرع در معرض خطر ابتلا به انواع گوناگونی از مشکلات روانپزشکی مانند افسردگی، اضطراب و روان­پریشی هستند. این خطر بسته به عوامل متعدد مانند شدت تشنج، سن بیمار و سابقه شخصی و خانوادگی ابتلا به اختلالات روانپزشکی بسیار متغیر است.

افسردگی و خودکشی در بیش از 20 درصد افراد مبتلا دیده می­شود. در حدود 7/1 درصد بیماران صرعی دچار "مرگ ناگهانی بدون علت مشخص" (Sudden Unexpected Death in Epilepsy,SUDEP) می­شوند و سن شایع آن 15 تا 44 سالگی است. لذا اکثر افراد مبتلا به صرع، دچار مشکلاتی نظیر انزوا، محرومیت و افسردگی می­شوند.