مادرم، ... ایران

ایران، تو زیباترین‌ مادر دنیا هستی. با طبیعت دل‌انگیز و هوس­انگیزت، در برهوت فلات ایران.

ایران، تو سرفرازترین‌ مادر دنیا هستی که فردوسی و سعدی و حافظ و مولانا و صدها اندیشمند و شاعر و نویسنده و دانشمند در دامان پاک تو بالیده شدند و دنیا را به زیبایی تو به نظاره دعوت کردند.

ایران، تو صبورترین مادر دنیا هستی که در چهارراه حوادث تاریخ چند هزار ساله‌ات که آغشته به خون فرزندان دلیرت است، استقامت کردی و خم به ابرو نیاوردی.

ایران، تو داراترین و ثروتمندترین مادر دنیا هستی که همواره دامانت را با میوه‌های رنگارنگ به فرزندانت هدیه کرده‌ای و در سخت‌ترین و تاریک‌ترین دوره­های تاریخی اجازه ندادی دست طلب به‌سوی ناکسان دراز کنند.

ایران، تو باصفاترین و مهربان­ترین مادر دنیا هستی که همه فرزندانت را از اقوام و ادیان مختلف همچون صدف در میان گرفتی و همچون دُر پرورش دادی و هزاران سال ایشان را کنار هم محافظت کردی.

ایران، گیسوان سفیدت، نشان از تاریخ کهن‌سال توست. تو کهن‌سال‌ترین و ماندگارترین مادر دنیا هستی. از اول تاریخ بشر، تا کنون. هرچند بدخواهان بر گیسوانت رنگ پاشیدند و حرمت گیسوان سفیدت را (با فیلم ۳۰۰) نگه نداشتند. ولی فرزندان فهیم و رشید تو به گیسوان سفیدت همچو برف همچون پروانه‌وار خواهند چرخید. آنها را شانه خواهند زد و حافظ  و نگهبان خواهند بود.

ایران عزیزم تو عزیزترین خدا هستی. که در قلب عالم جا گرفته ای. هر چند بدخواهان و جلادان درطول تاریخ بسیار تلاش کرده اند تا خوارت کنند و هیبت و شکوه دماوندت را بشکنند. ولی شمشیر رستم و کمان آرش همراه نگهبان توست.

مادرم ایران، هیچ مادری را در جهان با جایگاه و مقام تو نیست. کاش فرزندانت تاریخ عظمت و قدرت تو را بدانند و تنهایت نگذارند.