چگونه اکسیژن بیشتری دریافت کنیم؟

بدن شما برای اینکه انرژی موردنیازتان را تولید کند، سلول‌هایتان باید به‌طور مداوم اکسیژن دریافت کنند؛ پروسه‌ای که تا حدود زیادی به مواد مغذی که مصرف می‌کنید، بستگی دارد.
کمبود مواد مغذی می‌تواند منجر به اکسیژن‌رسانی ضعیف به سلول‌ها شده و درنهایت مرگ سلولی، التهاب و دیگر مشکلات سلامتی را به دنبال داشته باشد. بنابراین خیلی مهم است چیزهایی بخورید که برای تنفس سلولی‌تان مفیدترین هستند و می‌توانند سیستم جریان خون و همچنین سایر قسمت‌های بدن را به‌خوبی تغذیه کنند تا شما سالم و تندرست باشید.
   اکسیژن‌گیری بهتر با این مواد مغذی
   آهن
یکی از اصلی‌ترین عملکردهای آهن غذایی، کمک به بدن در تولید هموگلوبین است که پروتئینی موجود در گلبول‌های قرمز خون است و با مولکول‌های اکسیژنی که از هوا تنفس می‌کنید جفت شده و آن‌ها را در بافت‌های بدنتان آزاد می‌کند. کمبود آهن می‌تواند موجب عارضه‌ای به نام آن می‌شود که در آن، اکسیژن کافی به سلول‌ها انتقال داده نمی‌شود.
علائم آنمی شامل سردردهای مزمن، خستگی زیاد، تنگی نفس، درد در قفسه سینه، سرگیجه و عفونت‌های مکرر می‌شود. گوشت قرمز و خصوصاً جگر و قلوه، منابع بسیار عالی آهن هِم هستند (آهن گرفته‌شده از منابع حیوانی). در میان سبزی‌ها نیز، سبزی‌ها برگ‌دار تیره، لوبیا سبز، لوبیا لیما، نخود سبز، گل‌کلم، جوانه حبوبات و کنگر فرنگی، منابع عالی آهن غیرهِم می‌باشند.
بعد از تنها دو هفته ترک سیگار، بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که گردش خون و سطح کلی اکسیژن آن‌ها به میزان قابل‌توجهی بهبود می‌یابد. جالب است بدانید که عملکرد ریه‌هایتان در همین مدت کوتاه تا 30 درصد افزایش می‌یابد.
   مس
مس و آهن ظاهراً می‌توانند با همکاری هم در تولید هموگلوبین سالم نقش داشته باشند. مس به تولید کلاژن و الاستین نیز کمک می‌کند؛ دو پروتئینی که دیوارهٔ سلولی رگ‌های خونی شمارا می‌سازند و آن‌ها را مستحکم نگه می‌دارند.
آهن زیاد در رژیم غذایی می‌تواند مس بدن را تحلیل ببرد یا حتی جایگزین آن شود، درنتیجه فرسودگی و تخریب بافت‌های بدن سرعت می‌گیرد. بنابراین حتماً غذاهایی مصرف کنید که به‌طور طبیعی سرشار از مس هستند، مانند بادام درختی، بادام‌هندی، سبزی‌ها برگ‌دار تیره، حبوبات و سیب‌زمینی.
   ویتامین C
اگر می‌خواهید از مواد غذایی آهن‌داری که مصرف می‌کنید بیشترین بهره را ببرید، ویتامین C ماده مغذی دیگری است که به آن نیاز دارید. ویتامین C کمک می‌کند آهن غیرهِم (آهن منابع گیاهی)، دسترسی زیستی بیشتری پیداکرده و ضمناً بدنتان آهن بیشتری از غذاهایی که می‌خورید جذب نماید. ضمناً ویتامین C یک آنتی‌اکسیدان قدرتمند است که به سنتز کلاژن، کاتکولامین و کارنیتین کمک می‌کند.
   کلسیم
هر چند در مورد کلسیم و نقش آن در بدن زیاد گفته‌شده اما شاید ندانید که این ماده مغذی نقش مهمی در انتقال اکسیژن به سلول‌ها نیز دارد. این واقعیت نیز کمتر مطرح می‌شود که کلسیم را باید همراه با ویتامین D، ویتامین K، منیزیم و دیگر کوفاکتورها مصرف کنید تا اثر داشته باشد. کلسیم به تنظیم این‌که چه مقدار خون از دیوارهٔ رگ‌ها عبور کند کمک می‌نماید.
کلسیم می‌تواند رگ‌های خونی اطراف بافت‌هایی را که در زمان‌هایی به اکسیژن بیشتری نیاز دارند گشاد کند تا خون اکسیژن‌دار بیشتری به بافت موردنظر برسد، یا رگ‌های خونی را منقبض نماید تا جریان خون به سمت بافت‌هایی که به اکسیژن کمتری نیاز دارند کاهش پیدا کند.
   دیگر راهکارها
علاوه بر مواد غذایی ذکرشده راهکارهای دیگری نیز وجود دارند که به افزایش دریافت اکسیژن در شما کمک می‌کنند.
1- پنجره‌ها را بازکنید یا بیرون بروید تا هوای تازه تنفس کنید. بله به همین سادگی با باز کردن پنجره‌ها یا یک پیاده‌روی کوتاه (البته در هوای پاک)، میزان اکسیژن بدن شما افزایش می‌یابد. علاوه بر این به بهبود هضم و انرژی بیشتر نیز کمک می‌کند.
2- اگر سیگار می‌کشید آن را ترک کنید. بعد از تنها دو هفته ترک سیگار، بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که گردش خون و سطح کلی اکسیژن آن‌ها به میزان قابل‌توجهی بهبود می‌یابد. جالب است بدانید که عملکرد ریه‌هایتان در همین مدت کوتاه تا 30 درصد افزایش می‌یابد.
3- به پرورش گیاهان فکر کنید. تحقیقات نشان داده‌اند که گیاهان آپارتمانی می‌توانند به تصفیه هوای داخل خانه کمک کنند. آن‌ها دی‌اکسید کربن را گرفته و سطح اکسیژن اتاق را پر می‌کنند و بدین ترتیب اکسیژن بیشتری را در اختیار بدن شما قرار می‌دهد.
4- تمرینات تنفسی انجام دهید. متخصصان توان‌بخشی ریوی توصیه می‌کنند از تمرینات تنفسی ساده مانند تنفس با لب‌های فشرده یا جمع شده و تنفس عمیق شکمی برای باز کردن مجاری تنفسی و افزایش میزان اکسیژن در بدن خود استفاده کنید.
5- به‌اندازهٔ کافی آب بنوشید. به‌منظور اکسیژن‌گیری و دفع دی‌اکسید کربن، ریه‌های ما باید هیدراته شده و آب کافی دریافت کنند؛ بنابراین هیدراته بودن بر سطح اکسیژن تأثیر می‌گذارد. ما به‌طور متوسط حدود 400 میلی‌لیتر در روز آب از طریق بازدم از دست می‌دهیم.