سیل و وظایف ما بعنوان مردم عادی

این کشور، تجربه زیادی در مخاطرات طبیعی دارد. زلزله که میهمان هر دهه کشور است، سیل که هم اکنون در ۲۴ استان کشور جا خوش کرده و دو تا سه روز دیگر هم ادامه دارد و خیال ته کشیدن هم ندارد، خشکسالی، رانش کوه و بلایای طبیعی دیگری که همه ما با آن روبرو بوده ایم. تجربه نشان داده است که دولت و دولتمردان، هیچگاه به فکر پیش گیری نبوده اند و فقط مرحمی کوچک پس از زخم برآن گذاشته اند. از میان دستگاه های اجرایی که تا کنون در پیشگیری موفق عمل کرده اند، فقط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی است که در مقاوم سازی خانه های روستایی و اجرای طرح هادی روستاها، موفق عمل کرده و بنا بر آمار، حدود ۵۰ درصد خانه های روستایی در برابر زلزله مقاوم سازی شده اند.

در برابر بلایای طبیعی چه کنیم

بلایای طبیعی هست و خواهد بود، تنها راهی که آسیب پذیری در برابر این مخاطرات را به حداقل می رساند، پیشگیری است. پیشگیری همواره بهتر از درمان بوده و کم خطر تر از آن است، این را بارها و بارها آزموده ایم و به عینه شاهد بودیم‌.

چگونه پیشگیری کنیم؟

این جملات شاید تکراری باشد، اما تکرار آن به شرطی که باعث اندیشیدن شود، بد نیست.

رود+خانه یعنی خانه رود! این واضح است که وقتی در خانه رود شروع به ساخت و ساز می کنیم، وقتی که بالادست رودخانه را با دست اندازی و دخالت های بیجا در طبیعت می بندیم... وقتی مسیل ها را لایروبی نمی کنیم و آنها را تبدیل به زباله دان نخاله های ساختمانی و انواع پسماند ها کرده ایم، به هنگام طغیان رودخانه، خسارات آن چند برابر می شود.

گیریم که از دولت و دستگاه های مرتبط، مجوز ساخت در بستر رودخانه گرفتیم، ما چرا باید سرمایه خود را در بستر رودخانه تبدیل به ساختمان یا باغ کنیم؟

در بستر رودخانه یا در حریم آن ساخت و ساز می کنیم، آنوقت سیل که آمد، دو دستی بر سرمان می کوبیم...

هدف از این نوشتار، این است که به خودمان بیاییم. دولت نقش نظارتی و اجرایی خود در پیشگیری از بلایای طبیعی را فراموش کرده، ما چرا نباید نقش خود را درست ایفا کنیم؟

جامعه مدنی باید دست بکار شود

نقش اطلاع رسانی صحیح و آگاهی بخشی به مردم، باید توسط فعالان اجتماعی و محیط زیستی درست اجرا شود. جامعه مدنی باید رهبری خود در آگاه سازی جامعه نسبت به راه های پیشگیری و کاهش خطرات بلایای طبیعی را به درستی انجام دهد. حال که شبکه های اجتماعی به کانون بحث و تبادلات نظر میان مردم تبدیل شده، باید از این فضا استفاده کرد و مردم را نسبت به وظایف خودشان آگاه کرد. مطبوعات، افراد دارای تریبون و ان جی او ها همگی باید به مردم آگاهی بدهند و سطح اطلاعات مردم در رعایت حریم رودخانه ها و ساخت و ساز نکردن در بستر و حریم مسیل ها را بالا ببرند‌‌. جامعه باید نسبت به حقوق خود آگاه گردد و وظایف خود را نیز بداند، که اگر اینچنین شد، دولت‌ها نیز مجبورند پا به پای جامعه، وظایف حاکمیتی خود را درست انجام بدهند.