من کاری به نظر مردم ندارم!!!

اگر بنا باشد عصاره عللی که منجر به وضعیت کنونی کشور شده، به صورت مجمل بیان شود در سخنان آقای میرسلیم آمده است. ایشان به وضوح و فارغ از پرده پوشی های معمول سیاسی می گوید «کاری به نظر مردم ندارم»! نه عده ای از مردم که اکثریت مردم!

چرا که بعید است مردم به معنای مطلق آن پیرامون یک امر اعم از اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اتفاق نظر داشته باشند! آنچه مراد است ماهیتی کمی دارد، حداقل پنجاه بعلاوه یک.

او از فیلترینگ دفاع می کند و حسرت می خورد که فضای جدید را نمی توان به آسانی اِخلال در امواج رادیو کنترل کرد تا مردم گوش نکنند!

اگر فردی مبنای حضور در جایگاهی را منبعث از مردم بداند، طبعا نمی تواند نسبت به آراء مردم بی تفاوت باشد چه برسد به اینکه قبول نداشته باشد.

این تفکر که سنگِ زیرینِ آسیابِ آشفتگی های کنونی است ریشه در انحصارگراییِ کوته بینانه مبتنی بر منافع قبیله گرایی دارد. جایی که افراد متوهم شده و تصور می کنند با بستن دریچه های تبادل اطلاعات می توانند منافع اقلیت را بر اکثریت تحمیل کنند.

ایده کاری «به نظر مردم ندارم» نه تنها در حیطه حکمرانی نامطلوب داخلی هژمون است بلکه به دقت در سیاست خارجی نیز دنبال و اِعمال می شود. به عبارتی همانگونه که آنها به سادگی کاری به نظر مردم ندارند در حوزه سیاست های منطقه‌ای -جهانی گزاره مشابهی به کار می برند با این مضمون که «ما کاری به نظر[افکار عمومی]مردم دنیا نداریم»!

بر این اساس؛ بازخورد ِ این سیاست ها چه باشد و چه  پیامدی برای منافع ملی کشور و وجهه بین المللی آن داشته باشد، محلی از اِعراب ندارد.

کاری به نظر مردم ندارم روی دیگر سکه به منافع مردم اهمیتی نمی دهم، می باشد. یعنی مهم نگاه، ایده و نظر ماست، نگرش و منافع دیگران حتی اگر این نگاه مشتمل بر منافع عمومی و شامل حال اکثریت باشد، اهمیتی ندارد.

همین بی اهمیتی و نادیده گرفتن نظر و منافع مردم است که جامعه را در برابر سیستم قرار داده و نگاه به آینده مطلوب را مصادره کرده است. به عبارتی مردم سیاست ها و شعارها را دارای سرشت ناشی از خیر عمومی نمی بینند و اعتمادی به آنها ندارند. بر همین اساس، مردم؛ بیشتر اوقات آنچه مسئولین می گویند را نادیده می گیرند و حتی مترصد اتفاق افتادن عکسِ شعارهای آنها هستند.

بدون تردید مردم به خوبی می دانند که شماها کاری به نظر آنها ندارید و علیرغم تظاهر به جهل، شماها هم می دانید که دیگر مردم کاری به نظر شما ندارند و به نوعی گذر کرده اند!

این تقابل نظرها اگر چه هزینه بر اما به زودی تکلیف ها را یکسره می کند، مگر کسانی در مصادر امور قرار بگیرند که نظر مردم را بر نظر خودشان ترجیح بدهند!