به گزارش اترک، خراسان شمالی همواره رکورددار در تورم و گرانی است و این گرانی در بخش مسکن، زمین و اجاره‌بها بیش از هر بخش دیگر خودنمایی می‌کند و در این روزهای گرم تابستآن‌هم تورم و گرانی به مستأجران رحم نکرده و باعث شده تا خانه‌به‌دوشان روانه مناطق حاشیه شهر شوند.
تأمین منزل اولیه‌ترین نیاز هر فردی در زندگی است که با افزایش اجاره و قیمت مسکن تأمین این نیاز افراد با مشکلات بسیاری مواجه شده است.
خراسان شمالی برخلاف وسعت کوچک و سرانه پایین درآمدی مردم آن اما جزو گران‌ترین استان‌های کشور به شمار می‌رود و در یک بازه زمانی هم دومین استان کشور معرفی شد بهطوریکه تهران به‌عنوان پایتخت کشور در جایگاه بعدی خراسان شمالی قرارگرفته بود.
بااین‌حال، در رقابتی که اقتصاد استانمان با سایر استان‌ها راه انداخته به نظر می‌رسد مردم به‌ویژه مالکان منازل هم خود را از رقابت جا نداشته و خلأ و کمبودهای اقتصادی خود را از طریق فشار و افزایش اجاره‌بها به مستأجران تأمین می‌کنند.
این روزها به‌قدری مسائل اقتصادی بر مردم تحمیل‌شده که می‌شود هر بخش از زندگی روزمره را به‌عنوان یک گزارش عنوان کرد اما به نظر می‌رسد افزایش اجاره‌بها مهم‌ترین دغدغه این روزهای بجنوردی‌ها باشد.افزایشی که در آن نه دولت رحمی به دل دارد و نه مالکان و صاحب‌خانه‌ها.
وضعیت اجاره‌بها در بجنورد به نحوی اسف‌بار بوده که غیرقابل‌باور است، به‌طور مثال مواردی مشاهده‌شده که قیمت یک‌منزل ۱۰۰ متری با حدود ۳۰ سال قدمت ساخت در بجنورد با ودیعه ۲۰۰ میلیون و اجاره‌بهای سه میلیون تومان رسیده و حتی منازل قدیمی قیمت آن از منازل نوساز هم بیشتر است.
شهرک‌های مسکونی بجنورد هم از غافله افزایش اجاره‌بها و گرانی جا نمانده‌اند، شهرک‌هایی که نه زیرساخت مناسبی برای زندگی دارند و نه دسترسی آن‌ها به مرکز شهر مناسب است در این وضعیت نابسامان جولان می‌دهند.
اگر زوجین تا پیش‌ازاین با وام ازدواجشان امید به تأمین سرپناهی داشتند اکنون امیدشان بربادرفته چراکه مبالغ نجومی اجاره‌بها در بجنورد با وام ازدواجشان هیچ‌گونه همخوانی ندارد.
+کابوسی که هرسال به سراغمان می‌آید
امیری یکی از شهروندان بجنوردی است که بنا بر گفته خودش حدود ۱۵ سال است، مستأجر بوده و تا به الان شرایط خرید منزل برایش فراهم نشده در گفتگو با ما می‌گوید: خانه‌به‌دوشی و مستأجری این‌گونه است که چند ماه مانده به پایان قرارداد، کابوسی وحشتناک به سراغمان می‌آید که آیا با پول فعلی می‌توانیم خانه‌ای اجاره کنیم یا خیر.
وی می‌افزاید: سه فرزند دختر و یک پسردارم که همگی محصل هستند و با شرایط اقتصادی الان تأمین هزینه‌های زندگی برایم دشوار است و سال‌به‌سال هم شرایط سخت‌تر می‌شود.
این شهروند بجنوردی می‌گوید: مگر دستمزد یک کارگر گذری چقدر است که باید ماهی دو سه میلیون تومآن‌هم کرایه‌خانه بپردازم؟ وضعیت الان طوری شده که خانه‌ای با اجاره‌بهای کمتر از یک‌میلیون تومان وجود ندارد.
+صاحب‌خانه‌ها انصافشان را زیر پا گذاشته‌اند
محمدی دیگر شهروند بجنوردی و کارگر گذری است، در گفتگو با ما می‌گوید: حدود ۱۸ سال است که مستأجر هستیم و از این خانه به آن خانه و از این محل به محل دیگر کوچ می‌کنیم و این کار هرسالمان است.
وی اظهار می‌کند: سه فرزند پسر و یک دختردارم، با هزینه‌ها و گرانی‌های الان که در تأمین مخارج روزانه مانده‌ایم، بی‌انصافی صاحب‌خانه‌ها را کجای دلمان بگذاریم.
وی تصریح می‌کند: برخی مالکان انصاف و بندگی خدا رو فراموش کرده‌اند و چنان از این شرایط سو استفاده می‌کنند که می‌مانیم چه بگوییم تا اعتراضی هم می‌کنیم، خیلی صریح و سریع می‌گویند ناراضی هستید خانه را تخلیه کنید.
این شهروند بجنوردی می‌گوید: مالکان انصاف ندارند، مسئولان چطور؟ آن‌هم بی‌انصاف هستند؟ مسئولی که نتواند شهر و استانش را مدیریت کند و آمدنش چه دردی را دوا می‌کند، طوری این شهر را به حال خود گذاشته‌اند که مردم به آن‌هم افتاده و هر بلایی بخواهند سر هم می‌آورند.
وی اظهار می‌کند: البته مسئولان که کرایه‌خانه‌ای نمی‌دهند و سر ماه تنشان از جور نشدن کرایه‌خانه نمی‌لرزد که بخواهند دغدغه داشته باشند همان دورهم جمع شوند و جلسه بگیرند برایشان کافی است، وگرنه درمان درد مردم را می‌خواهند چکار؟!
+مال دارم، اختیاردارم
دیگر شهروند بجنوردی که تمایل به ذکر نامش در این گفتگو نبود، می‌گوید: پیش‌ازاین دریکی از محلات حاشیه شهر بجنورد زندگی می‌کردم، اما چون چهار فرزند دختردارم و بزرگ‌شده‌اند دیگر این محله را مناسب زندگی و رفت‌وآمد برای دخترانم ندیدم پس تصمیم به نقل‌مکان به داخل شهر گرفتم.
وی اظهار می‌کند: سه سال پیش منزلم را ۶۰ میلیون تومان فروختم و در مشهد منزلی با همین قیمت خریدم اما چون شرایط مهاجرت به مشهد نبود در بجنورد منزلی را رهن و اجاره کردم که دو سال اول ودیعه ۱۰ میلیون تومان و کرایه ۴۵۰ هزار تومان بود و سال سوم ودیعه پنج میلیون تومان و کرایه یک‌میلیون و ۱۰۰ هزار تومان در بهترین نقطه شهر پرداخت می‌کردم اما امسال تصمیم به جابجایی منزلم گرفتم که وقتی در بنگاه‌های مسکن حضور پیدا می‌کنم باقیمت‌های نجومی مواجه می‌شوم.
وی می‌گوید: درست است که از سه سال گذشته تا الان وضعیت بدتر شده اما مستأجر و کارگر گذری چه گناهی کرده که باید تاوان بی‌فکری مسئولین را بدهد .
وی اظهار می‌کند: طی سه سالی که مستأجر بودم دو منزلی که اجاره کرده بودم ۱۵۰ متر زیربنا و بهترین امکانات را داشت اما امسال که به دنبال خانه بودم، بدترین خانه را که قیمتش نهایتاً یک‌میلیون تومان ودیعه باشد بیشتر از ۵۰ میلیون تومان با دو میلیون تومان اجاره‌بها می‌گویند.
وی می‌گوید: وقتی هم که به صاحب‌خانه می‌گویم که چه خبر است چرا این‌قدر قیمت بالاست، می‌گوید، مال دارم اختیاردارم هرچقدر دلم بخواهد قیمت می‌دهم، اگر نمی‌خواهی از تو بیچاره‌تر هستند که خانه مرا به‌اجبار بگیرند.
این شهروند بجنوردی تصریح می‌کند: وقتی نظارتی از سوی مسئولان نباشد و همه‌چیز را به حال خود رها کرده باشند باید هم مالکان سرشان را بالا بگیرند و هر طور که بخواهند جواب بدهند، وقتی نظارت باشد بی‌سامانی هم نیست و همه‌چیز در جای درست خود قرار می‌گیرد.
+معیاری برای نظر کارشناسی املاکی‌ها نیست
ایزانلو یکی از مشاوران املاک بجنورد در گفتگو با ما از افزایش بیش از ۵۰ درصدی اجاره‌بها نسبت به سال گذشته در مرکز استان خبر می‌دهد و می‌گوید: قیمت‌ها نجومی افزایش‌یافته و مستأجران فشار بیشتری را نسبت به قبل متحمل شده‌اند بهطوریکه به جرات می‌توان گفت هم‌اکنون قیمت اجاره‌بها در بجنورد بیش از ۵۰ درصد افزایش‌یافته است.
وی با انتقاد از عدم نظارت بر بازار اجاره‌بها و مسکن توسط مسئولین اظهار می‌کند: هیچ معیاری وجود ندارد که مشاوران املاک به‌عنوان کارشناس قیمت بدهند که ارزش یک ملک چقدر است و به همین دلیل مالک هرچقدر دلش بخواهد قیمت می‌دهد.
ایزانلو می‌افزاید: به‌عنوان مثال یک‌منزل مسکونی در منطقه طالقانی غربی با قدمت ۱۳ سال،۱۵۰ میلیون تومان ودیعه و دو میلیون و۵۰۰ هزار تومان اجاره است که این اصلاً منصفانه نیست چراکه ملک این میزان ارزش ندارد.
+دفاتر املاک تعیین‌کننده نیستند
حاتمی دیگر مشاور املاک در بجنورد هم در گفتگو با ما می‌گوید: قیمت اجناس در بازار دو برابر شده که این موضوع بر هزینه‌های مسکن هم تأثیر می‌گذارد.
وی با انتقاد از اینکه دفاتر املاک تعیین‌کننده قیمت ملک نیستند، تصریح می‌کند: مثلاً یک ملکی که باید ۲۰ یا ۲۵ درصد افزایش قیمت داشته باشد مالک آن را چند برابر می‌کند و مستأجری که تا به امروز سه میلیون تومان کرایه و ۴۰ میلیون ودیعه پرداخت می‌کرد ازاین‌پس باید ۶ تومن کرایه و ۱۰۰ تومان هم ودیعه بپردازد بااینکه از توان مستأجر خارج است اما با شرایط حال حاضر مجبور به پذیرش این موضوع می‌شود.
وی بابیان اینکه افرادی که پیش‌ازاین در داخل شهر مستأجر بودند چون توان پرداخت ندارد اکنون به حاشیه‌های شهر سوق داده‌شده‌اند، می‌افزاید: چون دفتر املاک ما در محدوده میرزا کوچک خان قرار دارد، قیمت منازل در این محدوده و خیابان نادر، صمدی لباف و... بیشتر است و فشار بیشتری به افراد وارد می‌شود و علاوه بر این در مناطقی مانند همت درخشان، اجاره‌بها با مناطق عنوان‌شده برابری می‌کند که اصلاً منصفانه نیست.
حاتمی در پاسخ به وضعیت نظارت مسئولین تصریح می‌کند: مسئولین به کدام مورد نظارت دارند که حالا نظارت بر وضعیت بازار مسکن داشته باشند.
وی می‌گوید: قیمت اجاره و مسکن همه سه و چهار برابر شده و مالکان باقیمت‌های که می‌دهند قصد تأمین مخارج خود را دارد، وضعیت طوری شده که مردم به آن‌هم افتاده‌اند.
حاتمی با اشاره به اعلام افزایش قیمت از سوی دولت اظهار می‌کند: معیاری به‌هیچ‌عنوان وجود ندارد تا دفاتر املاک قیمت کارشناسی بدهند و مالک هر نرخی که بخواهد عنوان می‌کند.
وی می‌گوید: طی بازدید از منزلی که در دهخدا داشتم قدمت ساخت این منزل به قبل از سال ۷۰ بود و وضعیتی بسیار داغون و نامناسب داشت که مالک ۲۰۰ میلیون تومان رهن کامل قیمت داده بود و وقتی گفتم که ملک این میزان ارزش ندارد و نهایتاً ۲۰ تومن رهن و یک تومن اجاره باشد، گفتند پول لازم داریم و به همین قیمت باید بدهیم.
حاتمی در خصوص وضعیت خرید ملک در بجنورد هم می‌گوید: خرید ملک بالای دو سه میلیارد تومان ضعیف و بسیار کم شده است اما خرید زیر یک میلیارد تومان بد نیست و این هم تنها به دلیل ناچاری افراد است که باید گلیم خود را از آب بیرون بکشند.
این مشاور املاک در خصوص قانون دریافت مالیات از خانه‌های خالی هم اظهار می‌کند: مردم خوب می‌دانند با چه فرمولی این قانون را دور بزنند، اما کد رهگیری که در سامانه ثبت می‌شود وضعیت را بهتر می‌کند.
«با شرایط فعلی امیدواریم مسئولین از خواب بیدار شده و نظارت‌ها و برخوردها را جدی کنند، تا وقتی مسئولین همین‌طور اوضاع را به حال خود رها کنند، می‌شود حکایت هر چه بادا باد.
به جرات می‌توان گفت مردم دیگر درمانده شده‌اند نه راه پس دارند نه پیش.
وقتی هیچ‌چیز از اوضاع در جای خود نیست گرانی‌های افسارگسیخته، بیکاری‌های مداوم، نبود شغل و... بیداد می‌کند نه باید انتظار کاهش جرم و جنایت و افزایش آستانه تحمل را از مردم داشته باشیم، این مردم هم تا حدی توان تحمل دارند تا پیش‌ازاین وضعیت بدتر از این شود باید چاره‌ای جدی اندیشید.»