چرا برخی همیشه با مذاکره و توافق مخالف هستند؟
جهان امروز، دیگردنیای 6 ماه گذشته نیست. جنگ روسیه و اوکراین و تحریم های اتحادیه اروپا بر صنعت انرژی روسیه، تاثیر خود را بر قیمت انرژی در جهان گذاشت و افزایش قیمت بنزین در اروپا و آمریکا، باعث شد تا سیاست مداران قدرتهای بزرگ اقتصادی، تورم را تجربه کنند و بدنبال راه حل برای خروج از بحران خودخواسته باشند. در این میان، همراهی چین با روسیه و افزایش خرید نفت از این کشور، معادلات تحریم کنندگان روسیه را بهم زد تا جایی که آمریکایی ها برای کاهش قیمت بنزین، حاضر شدند بخشی از تحریم های چند ساله بر صنعت نفت ونزوئلا را کاهش بدهند. تغییرات سریع در عرصه تحولات جهانی، کشور ما را هم بی نصیب نگذاشت و مذاکرات هسته ای که به کما فروررفته بود، این بار با میانجی گری قطر، بازیگر جدید در عرصه دیپلماتیک از خاور میانه، احیا شد و هم اکنون که این سرمقاله را می خوانید، علی باقری کنی، مسئول تیم مذاکره کننده ایران به قطر رفته است تا با حضور جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و رابرت مالی، مسئول پرونده ایران از طرف آمریکایی ها، مذاکرات را از سر بگیرند.
حاشیه هایی که بر متن غلبه می کنند.
حاشیه های این دور مذاکرات نیز قابل توجه است، از اعلام وزیر امور خارجه ایران مبنی بر لزوم حفظ منافع روسیه در توافق احتمالی گرفته تا دیدار پوتین و رییسی در ترکمنستان در حاشیه اجلاس کشورهای دریای خزر و سهم خواهی روسیه از برجام، همگی نشان از این دارد که احتمال توافق بیشتر شده است. خبرهای تایید نشده ای از موافقت طرف آمریکایی با خروج سپاه از لیست سیاه منتشر می شود و ظاهرا بسته پیشنهادی ایران مورد توجه همه طرف های مذاکره کننده قرار گرفته است.
چرا برخی در داخل دائم المخالف هستند؟
همانند ادوار گذشته ،مذاکرات اتمی ایران با شش کشور، همگام با مخالفان خارجی ، مخالفان داخلی نیز دارد. مخالفان داخلی این بار نگران دور زده شدن روسیه هستند و عدم حضور همه طرفهای مذاکره در قطر، روسوفیل های ایرانی را نگران کرده است که مبادا در این دور مذاکرات، نظرات روسیه مورد توجه قرار نگیرد. سفر اخیر لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه به تهران و دیدار با همتای ایرانی اش، و سخنانی که در نشست خبری این دیدار منتشر شد، این گمانه زنی ها را تقویت می کند که ایران در برجام، باید حافظ منافع روسیه نیز باشد!. مخالفان برجام که در دولت گذشته هر گونه مذاکره با آمریکا را خیانت می دانستند، اکنون به مذاکره غیر مستقیم هیات ایرانی با رابرت مالی هم نقد دارند تا جایی که سردبیر کیهان دولت سیزدهم را خطاب قرار داده و تیتر زده است " مذاکره در قطر تله است و نباید به آمریکا جایزه بدهید"
این در حالی است که ابراهیم رییسی در صحبت اخیر تلوزیونی خود با مردم، برای چندمین بار تاکید کرد که بر مواضع خود در جهت احیای حقوق ایران در مذاکرات پافشاری می کنیم و ذره ای از مواضع اصولی مان کوتاه نخواهیم آمد.
اصلی ترین سوالی که این روزها در افکار عمومی پرسیده می شود، چرایی مخالفت برخی با خارج شدن ایران از انزوا و استفاده از فرصت گران شدن جهانی قیمت نفت است.
در دولتهای نهم و دهم که افزایش قیمت نقت به بیش از 100 دلار در هر بشکه اتفاق افتاد و شاهد درآمد سرشار ارزی بودیم ، متاسفانه دولت در آن مقطع با سیاست های اشتباه و کاغذ پاره خواندن تحریم ها ، فرصت بسیار عالی 800 میلیارد دلاری را که همزمان با پنجره طلایی جوانی جمعیت در ایران بود، از دست داد. آن موقع هم شاهد همین مخالفت ها وشعار بی اثر خواندن تحریم ها بودیم تا جایی که کشور در آستانه برنامه نفت در برابر غذا قرار گرفت. دولت یازدهم و دوازدهم مذاکره کرد و به خیانت متهم شد، گفتند کار مذاکره را باید ما خودمان پیش ببریم، دولت منتخب خودشان هم بر سر کار آمد و باز مخالف مذاکره و هر گونه توافق و خروج از انزوای بین المللی هستند و وقتی به آنها کاسبان تحریم گفته می شود، ناراحت شده و طرف مقابل را به فرافکنی متهم می کنند.
مردم شریف ایران سالهاست که اسیر مخالف خوان هایی شده اند که تعریف شان از منافع ملی با تعریف جامعه متفاوت است، مردم بدنبال یک زندگی عادی هستند و آنها توصیه می کنند "لنگ ببندید و نان خشک بخورید"!!!