تبعیض، راز فریاد فرهنگیان
یادداشت - اسماعیل حسین پور
به رغم تأکید آموزه‌های دینی و قوانین موجود مبنی بر توزیع عادلانۀ ثروت، متأسفانه سوء تدبیرها باعث شکاف عمیق طبقاتی در ایران شده است. هر چند در این روزها، بسیاری از اقشار مردم و کارگران زیر خط فقر روزگار می‌گذرانند؛ ولی معیشت فرهنگیان نیز چندان تفاوتی با دیگران ندارد و بیش از 90 درصد فرهنگیان زیر خط فقر هستند.
اختلاف فاحش بین حقوق فرهنگیان و سایر کارکنان دولت و نهادها و عدم همسان سازی حقوق شاغلان و بازنشستگان، نشانۀ ناراستی و ناتوانی فرادستانی است که با تخطی از قوانین مصوب، چشم بر مظلومیت فرهنگیان بسته اند و این تبعیض آشکار، به بغض گلوگیر فرهنگیان تبدیل شده است و آن بغض دیرین، این روزها از حنجره‌ها، فریاد می‌شود.
فرهنگیان می‌گویند چرا یک معلم با 30 سال سابقه کار و داشتن مدرک دکترای تخصصی(Ph:D) حکم کارگزینی اش 10 میلیون و 800 هزار تومان است؟ کار به دستان پاسخ دهند در کدام سازمان، نهاد یا وزارتخانه ای فردی با این سابقه و مدرک، چنین حقوقی را دریافت می‌کند؟ چرا باید در جامعه ای که شعار دولتمردانش، تلاش برای تحقق عدالت است؛ هر روز شاهد فیش‌های نجومی برخی مدیرانی باشیم که از قضا، برخی از آنان بانی و متولی وضع موجود هستند؟
سال هاست نگاه انکاری نسبت به فرهنگیان وجود دارد و این سؤال معلمان بی پاسخ مانده است که دلیل این همه تبعیض در پرداخت حقوق بین فرهنگیان و سایر کارکنان دولت و حقوق بگیران چیست؟ فرهنگیان با دیدن تناقض در رفتار و گفتار برخی مدیران حق دارند بپرسند چرا در حالی که بودجه برخی سازمان‌ها و نهادها در مقایسه با سال قبل دو برابر شده است ولی حقوق وزارتخانه آموزش و پرورش تنها 14 درصد رشته داشته است؟
چرا برخی دستگاه یا نهادها، با تمرد از برنامه ششم توسعه، اطلاعات حقوق و مزایای شان را در سامانۀ «ثبت حقوق و مزایای کارکنان دستگاههای اجرایی» ثبت نکرده اند و همچنان حقوق شان را دریافت می‌کنند؟ چه کسی باید با این پنهانکاری آشکار که ضد شفافیت و امیدسوزاست برخورد کند؟
برخی ناشکیبان که این روزها اعتراض مدنی و صنفی فرهنگیان را بر نمی‌تابند و حرکت قانونمند، مسالمت آمیز و مطالبه گرانه فرهنگیان را دشمن شادکن می‌دانند بگویند در حالی که بیش از 90 درصد فرهنگیان زیر خط فقر هستند؛ پرداخت انبوه حقوق‌های نجومی و افزایش چند برابری حقوق برخی دستگاه‌ها و نهادها چه توجیهی دارد؟ چرا در این شرایط دشوار اقتصادی، افزایش حقوق صرفاً برای برخی‌ها هست و برای فرهنگیان نیست؟ چرا تا مطالبات به حق فرهنگیان مطرح می‌شود عده ای برآشفته می‌شوند و ضمن مخالفت با افزایش حقوق فرهنگیان، آن را تورم زا می‌دانند؟
فرهنگیان می‌خواهند تبعیض و فرق نباشد. فرهنگیان در کمال ادب و اقتدار، حق شان را می‌خواهند. داشتن نگاه انکاری نسبت به خواسته‌های برحق این مجموعۀ عظیم اثرگذار، باعث بی اعتمادی بیشتر معلمان به کار به دستان می‌شود. زیبنده نیست معلمانی که در ایام دفاع مقدس 4 هزار شهید تقدیم انقلاب کرده اند؛ این روزها شاهد بی مهری برخی فرادستان باشند. اگر امروز صدای معلمان شنیده نشود فردا دیر است.
هر چند نیک پیداست این دردنوشته ها بی ثمر است چون «زمین شوره سنبل بر نیارد» ولی حرف مان را می‌زنیم تا آمر به معروف باشیم و به قول مولوی جان می‌گوییم:
«ای خلیفه زادگان دادی کنید
حزم بهر روز میعادی کنید».