حرکت های امید آفرین

خبر کوتاه بود و البته امید آفرین. در واکنش به این دستور قاضی القضات، روسای دادگستری در استان‌های مختلف اعلام کردند که تعدادی از زندانیان و بازداشت شدگان که معترضان اتفاقات اخیر نیز در بین آنها بودند، آزاد شده اند، از جمله حسین رونقی که با قید وثیقه آزاد شد و خبر آزادی وریا غفوری، کاپیتان سابق تیم فوتبال استقلال نیز منتشر شد که تکذیب گردید و رسانه ها نوشتند که مقدمات آزادی وی نیز فراهم گردیده است.

اگر چه این دستور به شکرانه برد تیم ملی فوتبال کشورمان در چارچوب مسابقات جام جهانی قطر برابر ولز صادر گردیده است، اما از زاویه دیگری نیز می توان به آن نگاه کرد و بارقه های امید را در آن دید.

اعتراض حق مردم هر کشوری است و چارچوب آنرا در قانون اساسی آن کشور می توان یافت،ایران عزیز  ما هم مستثنی نیست و قانون اساسی که میثاق ملی ایرانیان است، در این مورد ساکت نمانده و شرایط و چارچوب قانونی را برای تشکیل تجمعات اعتراضی و رساندن حرف مردم به گوش حکومت، مشخص کرده است.

در حالی که واکنش حکومت نسبت به اعتراض های اخیر در کشور قابل انتقاد است، اما رفتار قوه قضائیه در برخورد با بازداشت شدگان، می تواند زمینه ساز تعدیل شرایط باشد. این عدلیه است که در نهایت، با حفظ استقلال رای قضات خود، باید تصمیم نهایی را بگیرد و آرای صادر شده، نشان از اراده در نوع برخورد با تجمعات اعتراضی و تفاوت قائل شدن با برهم زنندگان امنیت عمومی است.

می گویند تجربه، پدر علم است و حاکمیت باید از اتفاقات اخیر، تجربه مناسبی را کسب کند و بدنبال ریشه یابی علل شکل گیری زمینه های اعتراض باشد. اگر در داخل فضای مناسبی برای شنیده شدن حرف تمام اقشار مردم فراهم بیاید، هرگز شبکه های خبری خودفروخته مانند اینترنشنال نخواهند توانست از فضای خاکستری بوجود آمده ناشی از شنیده نشدن صدای معترضان، بهره برداری خود را انجام بدهند و با بمباران خبری ۲۴ ساعته، اذهان عمومی را منحرف سازند.

اترک امیدوار است دیگر هیچ روزنامه نگار، خبر نگار، وکیل، حقوقدان، استاد دانشگاه، دانشجو، کارگر، معلم، هنرمند و سایر اقشار جامعه، بدلیل اعتراض بازداشت نشوند و صدای همه مردم در جهت توسعه و پیشرفت ایران عزیز شنیده شود. آنچه در قالب دستور آقای اژه ای اتفاق افتاد، می تواند به سایر سطوح حاکمیت نیز تسری پیدا کند و زمینه ساز شنیده شدن حرف مردم باشد، ان شاءالله