جامعه شناسان می گویند جامعه زنده است و به محرک ها، پاسخ می دهد. آنچه یک جامعه را پویا و زنده نگاه می دارد، واکنش افراد و گروه ها و شخصیت های آن جامعه به اتفاقات رخ داده است، واکنش هایی که در اکثر موارد قابل پیش بینی است و البته، قابلیت پیش گیری نیز دارد.
آنچه این روزها شاهد آن هستیم، هم قابل پیش بینی بود و هم قابل پیش گیری... در این نوشتار، سعی می کنم به وقایع اخیر، از زاویه ای نگاه بیاندازم که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
چرا گفتگو نمی کنیم...
دیر زمانی است که جامعه ما از گفتگو محوری، فاصله معنا داری گرفته است. دولت های مختلف، متکلم وحده بوده اند و بدون نیاز به حرف زدن با مردم و در نظر گرفتن دیدگاه های مختلف، کار خود را پیش می برند. گفتگو نکردن مختص دولت خاصی نیست و مثال های متعددی می توان از دولت های گذشته در این مورد آورد... از زمان هاشمی رفسنجانی تا محمود احمدی نژاد، روحانی و حالا دولت ابراهیم رئیسی، همه آنها بدون گفتگو و تعامل مستقیم با افکار عمومی، کارهای خود را پیش برده اند. البته این مقوله در دولت های مختلف، شدت و ضعف داشته است، اما کلیت داستان " گفتگو محوری" در هیچ دولتی آنچنان که منجر به اقناع افکار عمومی شود، دیده نمی شود.
مقوله رجوع به افکار عمومی و خواست مردم، مختص به قوه مجریه نیست و مرجع قانون گذاری نیز می تواند و باید، قوانین را با در نظر گرفتن خواست مردم و صلاح جامعه اصلاح و به تصویب برساند، که اگر نباشد همراهی مردم با قانون مصوب قوه مقننه، مسلما در اجرا چالش های بسیاری گریبان قوه مجریه را خواهد گرفت و تمکین نکردن مخاطبان به اجرای قانون، بار مضاعفی بر دوش قوه قضائیه خواهد گذاشت.
در اهمیت و لزوم اقناع افکار عمومی سخن بسیار است، اما آنچه این روزها اتفاق می افتد و برای بار اول هم نیست، متاسفانه حاصل گفتگو نکردن مسئولان با مردم و در نظر نگرفتن خواست قاطبه آنها می باشد.
راه حل، محدود کردن نیست...
در کشور ما، تنها مقام مسئولی که اهمیت و لزوم اطلاع رسانی به موقع و صحیح را بارها و بارها مورد تاکید قرار داده اند، مقام معظم رهبری هستند. ایشان بارها و بارها تاکید کرده اند که جنگ، جنگ رسانه ای است و در جنگ روایت ها، هر کسی زودتر روایت کند، دست بالا را دارد و نباید نسبت به مقوله اطلاع رسانی درست و به موقع، کم توجهی کرد.
تاکیدات معظم له، اگر چه از زبان برخی دیگر از مسئولان شنیده می شود، اما در عمل، متاسفانه به آنها کم توجهی شدید شده و در اجرا نیز گاها بسیار بد عمل می شود.
آنچه مسئولان اجرایی کشور انجام می دهند و ظاهرا ساده ترین راه برای عبور مقطعی از مشکلات است و فقط به انباشته کردن مطالبات مردمی منجر می شود، اجرای محدودیت هاست ... از قطعی اینترنت تا فیلتر کردن شبکه های اجتماعی، ایجاد محدودیت دسترسی کاربران به سایت های مختلف و... نمونه هایی از محدودیت های اجرا شده است که بصورت مقطعی، ممکن است راه عبور از مشکلات باشد، اما به هیچ وجه راه حل نخواهد بود.
جریان آزاد اطلاعات باید وجود داشته باشد، ما روایت نکنیم، برای ما روایت خواهند کرد و اگر روایتی منتشر شد، اقناع افکار عمومی مبنی بر صحیح نبودن آن، بسیار کار مشکلی است و در برخی موارد، نشدنی خواهد بود.
چرا پیش بینی نمی کنیم...
قوه عاقله انسان، ابزار پیش بینی را در اختیار دارد تا با استفاده از آن، بسیاری از مخاطرات را از قبل پیش بینی کرده و از آنها جلوگیری کند. اتفاقاتی که در روش اجرای امر به معروف و نهی از منکر در کشور ما افتاده، مثال های فراوانی دارد و بسیاری از شخصیت ها و صاحبان نفوذ و کلام، بارها و بارها نسبت به آنها هشدار داده اند. از هشدار های مقام معظم رهبری که در سفر به خراسان شمالی در خصوص حجاب و چگونگی برخورد با آن فرمودند، تا سخنرانی معروف سرلشکر شهید، حاج قاسم سلیمانی در مورد اینکه باید سلائق مختلف را تحمل کرد و افراد را به بهانه های مختلف از انقلاب جدا نکرد، و سخنان بسیار دیگر در مورد اینکه نباید خودی و غیر خودی کرد و باید سلیقه های مختلف را مد نظر قرار داد، همگی هشدار هایی است که باید مورد توجه مسئولان اجرایی و قانون گذاری کشور قرار بگیرد.
اگر متکلم وحده باشید و با مردم، که به تعبیر امام راحل، صاحبان اصلی این انقلاب و کشور هستند، گفتگو نکنید، مسلم بدانید محدودیت ها راه حل نهایی نخواهند بود در در عصر تکنولوژی و ارتباطات، محدود کردن اطلاع رسانی و اینترنت، مانند بسیاری از محدودیت های قبلی که هنوز قانون هستند و دیگر اجرا نمی شوند، نخواهد توانست مشکل را به صورت ریشه ای حل و فصل نماید.
آنچه در مورد گشت ارشاد بارها و بارها از زبان بزرگان این کشور گفته شده است، باید مورد توجه مقامات اجرایی مخصوصا رئیس جمهور قرار بگیرد و عملکرد نادرست بخشی از حاکمیت، نباید باعث بشود کشور در مجامع بین المللی به انزوا کشیده شده و مردم شریف ایران از کارنابلدی یک مقام مسئول، متضرر شوند.
ما برای آنکه ایران، خانه خوبان شود، رنج دوران برده ایم...
در این کشور با تاریخ پر فراز و نشیب آن، مجاهدت های بسیاری در حفظ و پاسداری از حریم ایران عزیز صورت گرفته است. فداکاری های بی شماری انجام شده که تاریخ گواه آنهاست. با مردم صادقانه گفتگو کنید و نگذارید انقلاب، به دست نا اهلان بیافتد...
پلیس را تنها نگذارید...
سرانجام ترک فعل حدود 20 دستگاه حاکمیتی که در قانون عفاف و حجاب مسئولیت دارند و باید وظائف قانونی خود را انجام بدهند، می شود تنها ماندن پلیس در اجرای قانون و اتفاقات بعدی...
بر قوه قضائیه فرض است که برابر قانون، ترک فعل مسئولان مختلف در مقوله قانون عفاف و حجاب را بررسی کرده و هر کس را به فراخور مسئولیت قانونی خود، بازخواست نماید.
پلیس که وظیفه تامین امنیت جامعه را بعهده دارد، نباید چوب انجام ندادن برخی از مسئولان به وظایف قانونی خودشان را بخورد...
با مردم شریف ایران گفتگو کنید...