چقدر به امام حسین (ع) نزدیک هستیم؟
سرمقاله
محرم است و دلهای عاشق، بسوی بین الحرمین پرواز می کند. عاشقان مکتب عاشورا، این شبها با حضور در هیات های عزاداری، یاد و خاطره اباعبدالله الحسین(ع) را زنده نگاه می دارند. در روزگاری که نفاق از هر زمانه دیگری بیشتر شده است باید از خودمان سوال کنیم "چقدر به امام حسین نزدیک هستیم"
امام خوبی ها
این روزها در هر کوی و برزن، پر شده از پرچم های عزاداری محرم و پارچه نوشته هایی که روی هر کدام، حدیثی در رثای امام حسین(ع) نقش بسته است. دیروز دیدم شهرداری روی پل، پارچه هایی نصب کرده به این مضمون "مهربان باشیم". براستی، چقدر با خلق خداوند، مهربان هستیم؟ چقدر با انسانهای دیگر، از در مهر و عطوفت و مهربانی، سخن می گوییم و رفتار می کنیم؟
سالها پیش، خطیبی بر منبر می گفت: برادران و خواهران، به هر اندازه که شرف دارید، به امام حسین نزدیک هستید، به هر مقدار که انسانیت به خرج می دهید، به هر میزانی که با کوجک و بزرگ با صداقت رفتار می کنید، به همان میزان به مکتب امام حسین نزدیک هستید...
براستی، آیا از محرم فقط لباس سیاه پوشیدن مانده است؟ یا فقط دهه اول محرم باید جمع شد و بر سر و سینه زد و غذای نذری پخش کرد؟
پس پیام عاشورا چه می شود؟ آیا ما آماده ایم در مکتب امام حسین، تغییر کنیم؟
می گویند امام حسین کوزه گر بود، کوزه گری ماهر که از گل وجود حر ابن یزید ریاحی، یکی از فرماندهان سپاه یزید که به جنگ امام رفته بود، حر ساخت! می گویند اگر می خواهی در مکتب امام حسین(ع) خمیر مایه وجودت شکل بگیرد، ابتدا باید سرشت خود را از هر گونه ناپاکی بزدایی... خاک که با سنگ و شن قاطی شد، قابلیت گل شدن و تبدیل به کوزه شدن ندارد! ابتدا باید غرور و منیّت را از وجودمان پاک کنیم، سنگ های ریز و درشت ریا و تزویر را از دامان مان بریزیم و سپس، در مکتب سيد الشهدا(ع) خمیر وجودمان را به دست امام بسپاریم... آیا اینچنین هستیم؟
به هر میزان که از بدکاری های درون مان بیزاری بجوییم، به همان مقدار می توانیم پیام عاشورا را درک کنیم. سالهاست که در عزای امام سوم شیعیان، بر سر و سینه می کوبیم، اما در برابر ظلم، سکوت میکنیم که هیچ خودمان هم به یکدیگر ظلم روا می داریم.
اگر قرار است زیر بیرق حسین(ع)، حسینی بمانیم، باید درونمان آماده باشد. جامعه ای که محیط زیست خود را آلوده می کند، درجامعه ای که به حقوق یکدیگر احترام نمی گذارند، ملتی که برخی از آنها آنقدر سیرند که از حال گرسنگان خبر ندارد، چگونه خواهد توانست پیام عاشورا را با جان و دل نیوش کند؟
کسی از هنر نقاش، لذت می برد که هنر نقاشی را بشناسد، اگر بدنبال حسینی شدن هستیم، ابتدا باید حسین را بشناسیم...
در پناه حسین باشید