چرا مردم را نامحرم می دانید؟
سرمقاله
+مذاکرات برجام و ایرانیان که نامحرم انگاشته می شوند
برنامه جامع اقدام مشترک، عنوانی که بطور خلاصه آن را برجام نام نهادند و از سال ۲۰۱۵ به‌عنوان اصلی‌ترین پرونده سیاست خارجی ایران مطرح است. برجامی که آن را به نان‌وآب مردم گره زدند و گفتند تا برجام درست نشود، آب‌ونان و اقتصاد درست نخواهد شد. در دولت حسن روحانی، مسئول مذاکرات که وزارت امور خارجه بود، و شخص وزیر امور خارجه یعنی ظریف، حضور فعالی در توییتر و رسانه‌ها داشتند و هر از چند گاهی، مصاحبه‌ای با رسانه‌ها انجام می‌دادند و مردم را در جریان تصمیماتی که قرار بود بگیرند، قرار می‌دادند.وزیر امور خارجه با رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی مصاحبه می‌کرد و هم‌زمان دیپلماسی رسانه‌ای را هم پیش می‌برد،تا جایی که از بالکن هتل محل مذاکرات برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران پیام می‌فرستاد و دیپلماسی بالکنی را به‌خوبی هدایت می‌کرد. مردم اما، به‌عنوان صاحبان اصلی کشور، از چندوچون مذاکرات آگاه بودند و در جریان امور قرار می‌گرفتند، چراکه هر تصمیمی که قرار بود گرفته شود و هر توافقی، مستقیماً بر سرنوشت آنان و اقتصاد کشور تأثیرگذار بود.
مردم کجای برجام هستند
تیم فعلی مذاکره‌کننده اما، رویکردی کاملاً خلاف تیم قبلی دارد و بجای آنکه حداقل یک‌بار در رسانه ملی حاضرشده و به سؤالات پاسخ بدهند که در مذاکرات چه می‌گذرد، مستقیماً از دوحه قطر، محل آخرین دور مذاکرات،به مسکو می‌روند و با طرف روس، مشورت می‌کنند... این تیم، تا آنجا کشور و مردم و رسانه‌های داخلی را غریبه می‌دانند که خبر سفر علی باقری کنی، مذاکره‌کننده ارشد ایران از دوحه به مسکو را برای اولین بار، روسیه منتشر می‌کند و رسانه‌های داخلی، این خبر را باید به نقل از رسانه‌های روسیه کار کنند.
صدای صداوسیما هم درآمده
دیشب و در برنامه ثریا، مجری تلویزیون تا توانست از تیم مذاکره‌کننده فعلی حمایت کرد و تیم قبلی را به ساده‌لوحی در برابر آمریکا و دل‌بستگی به غرب متهم نمود، اما نتوانست در برابر انفعال باقری کنی و اعضا تیم مذاکره‌کننده سکوت کند و این را اذعان کرد که " ظریف و معاون سیاسی‌اش که مسئول مذاکرات بود، حداقل هر از چند گاهی با رسانه‌های داخلی مصاحبه می‌کردند و به مردم می‌گفتند که چکار دارند می‌کنند، تیم فعلی متأسفانه فقط پشت درهای بسته مذاکره می‌کنند..."
چرا مردم نامحرم هستند
مردم شریف و نجیب ایران، سال‌هاست که نشسته‌اند و شاهد رفت‌وآمدهای دیپلماتیک مسئولان به وین و سایر کشورهای اروپایی هستند، و اخبار را دنبال می‌کنند تا بدانند بالاخره چه خواهد شد. مردم،این ولی‌نعمتان انقلاب، حق‌دارند بدانند که نمایندگان آن‌ها در مذاکرات، چگونه بر سرنوشت آن‌ها با طرف‌های غربی معامله می‌کنند و چه می‌دهند و در قبال آن،چه خواهند ستاند.
نامحرم دانستن مردم، فقط از سرمایه اجتماعی توافق احتمالی کم می‌کند و مسئولان باید بدانند که اگر به مردم توضیح ندهند و افکار عمومی را اقناع نکنند، توافق هرچقدر هم خوب باشد، کارکرد خود را در کشور و تأثيري که از آن انتظار می‌رود، نخواهد داشت.