اکونومیست بررسی کرد؛
اقتصاد جهانی و اومیکرون؛ نگران یا امیدوار؟
اواخر نوامبر تقریباً مشابه روزهای اولیه همه‌گیری کرونا بود. به دلیل گسترش اخبار مربوط به اومیکرون، بازارهای سهام جهانی ۵ درصد سقوط کردند؛ سرمایه گذاران نگران بودند که آیا دور دیگری از محدودیت‌ها ایجاد می‌شود یا اینکه مردم داوطلبانه خود را قرنطینه می‌کنند. ارزهایی مانند دلار و ین تقویت شدند و قیمت نفت حدود ۱۰ دلار به ازای هر بشکه کاهش یافت.
تا اینجا شرایط بهتر از پیش‌بینی‌ها بوده است. در هجدهم ژانویه قیمت هر بشکه نفت خام برنت به ۸۸ دلار رسید که بالاترین سطح در هفت سال گذشته بود. اگرچه بازارهای سهام جهانی در روزهای اخیر با کاهش همراه بوده است و در سطح اواخر نوامبر قرار گرفته است، به نظر می‌رسد که این تاثیر نگرانی‌ها در مورد نرخ‌های بهره بالاتر به جای کووید - ۱۹ است. بانک گلدمن ساکس، شاخص سهام شرکت‌های اروپایی مانند خطوط هوایی و هتل‌ها را که در واقع در زمان خروج از قرنطینه و حضور مردم در مکان‌های عمومی رشد می‌کنند، ایجاد کرده است. این شاخص که برای سنجش تاثیر نگرانی‌های ناشی از کرونا است، در هفته‌های اخیر نسبت به بازارهای سهام گسترده‌تر، افزایش یافته است.
داده‌های اقتصادی فرکانس بالا، خبر از خوشبینی محتاطانه‌ای می‌دهد. نیکلاس وولوسکو از OECD، یک اندیشکده کشورهای ثروتمند، با استفاده از داده‌های فعالیت کاربران در گوگل، از مسکن و اشتغال گرفته تا عدم قطعیت اقتصادی، شاخص تولید ناخالص داخلی هفتگی را برای ۴۶ اقتصاد سطح متوسط و بالا، تولید می‌کند. با تطبیق این شاخص، که پیش‌بینی‌کننده خوبی برای اعداد رسمی است، بر اساس نمودار زیر تخمین زده می‌شود که تولید ناخالص داخلی این کشورها در حال حاضر حدود ۲.۵ درصد کمتر از پیش از همه‌گیری باشد. این مقدار کمی از ماه نوامبر ضعیف‌تر است یعنی زمانی که تولید ناخالص داخلی ۱.۶ درصد کمتر از روند پیش از همه گیری بود، اما همچنان در وضعیت بهتری نسبت به یک سال قبل قرار دارد یعنی زمانی که این مقدار ۵ درصد کمتر بود.
چند عامل توضیح می دهند که چرا بدترین پیش‌بینی‌ها در مورد اقتصاد جهانی تاکنون محقق نشده است. عدم قطعیت بزرگ در مورد اومیکرون به این مساله مربوط می‌شود که آیا جنبه منفی (قابلیت انتقال بیشتر) آن بیشتر از مثبت است (قربانیان کمتر) یا بالعکس. بنابراین سوال این است که آیا افزایش آسیب زا به معنی بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر ناشی از کووید - ۱۹ در این سویه وجود دارد یا خیر. با این حال، تاکنون، به‌جز دولت چین، که به استراتژی کووید صفر خود پایبند است، به نظر می‌رسد که محدودیت‌های شدیدی برای قرنطینه مردم ضروری است.
یک معیارتولید شده توسط UBS محدودیت های جهانی را از صفر تا ده رتبه بندی می کند و نشان می دهد که میانگین امتیاز جهانی در هفته های اخیر از ۳ به ۳.۵ افزایش یافته است. فقط یک کشور ثروتمند ،هلند، به طور مناسبی قرنطینه شد (اگرچه این محدودیت ها تا حدودی در ۱۴ ژانویه برداشته شد). در آغاز موج اومیکرون، اقتصاددانان نگران بودند که تعطیلی مجدد در کشورهای تولیدی و کلیدی مانند ویتنام و مالزی باعث تشدید محدودیت های عرضه شود. تاکنون دولت‌های هر دو کشور نسبت به چند ماه پیش محدودیت‌ها را بازتر و آسانتر نگه داشته‌اند، هرچند تعداد موارد ابتلا در هر دو کشور نسبتاً کم است. UBS همچنین دریافته است که سهم مسیرهای مسافرتی بین‌المللی با محدودیت‌های ورود به کشورهای مرتبط با کووید، با ۳۱ درصد در سطح جهانی، از اکتبر به مقدار زیادی کاهش یافته است.
به نظر می رسد افراد بیشتری نیز از ریسک کردن خوشحال هستند. گلدمن ساکس یک شاخص محدودیت ‹موثر› ارائه می کند که نه تنها دستورات دولت ها بلکه انتخاب های مردم را نیز در نظر می گیرد. تا کنون این شاخص جهانی با وجود چهار تا پنج برابر شدن تعداد مبتلایان روزانه، به همان سطحی که در طول موج جهانی دلتای تابستان گذشته رخ داد کاهش یافته است. حتی در مکان‌هایی که شیوع سریع کووید - ۱۹ یک اتفاق تازه است، مردم تا حد زیادی به روال عادی زندگی خود ادامه می‌دهند. موارد ابتلا در سانفرانسیسکو در بیشتر فصل پاییز دو رقمی بود. اگرچه شهر در حال حاضر به طور متوسط حدود ۲۰۰۰ نفر ابتلا در روز به ثبت می‌رسانند، اما باشگاه‌های ورزشی و رستوران‌ها همچنان شلوغ هستند.
موارد ابتلای امروزی حاکی از آن است که در حال حاضر حدود ۵ تا ۱۰ درصد از آمریکایی‌ها مبتلا به کووید - ۱۹ هستند. چنین شیوع بالایی مشکل جدیدی را ایجاد کرده است که در سویه‌های قبلی وجود نداشت: غیبت گسترده کارگران. بر اساس نظرسنجی از خانوارها که در ابتدای سال توسط اداره سرشماری انجام شد، ۸.۸ میلیون آمریکایی به دلیل مراقبت از یک بیمار مبتلا به کووید - ۱۹ یا به دلیل اینکه خودشان به این بیماری مبتلا بودند، بیکار شده‌اند. در پایان سال ۲۰۲۱، ۱۳۸ بازیکن انجمن ملی بسکتبال به دلایل مرتبط با کووید قادر به بازی نبودند، اگرچه این تعداد از آن زمان کاهش یافته است. در سانفرانسیسکو تعداد اندک اما رو به رشدی از مغازه‌ها که در حال حاضر با کمبود نیروی کار چند ماهه دست و پنجه نرم می‌کنند و به دلیل کمبود کارکنان زودتر تعطیل می‌شوند.
اندازه‌گیری تاثیر چنین غیبت‌هایی از طرف کارکنان بر بازدهی، کار سختی است، اما به نظر می‌رسد محدود و کوتاه مدت باشد. برای شروع، عوامل متعددی ممکن است تاثیر آنها را جبران کند. برخی از کسانی که قرنطینه می‌شوند ناچار به دورکاری می‌شوند.
اگر رستورانی بسته شود، مشتریان ممکن است مکان‌های دیگری برای رفتن داشته باشند و حداقل برای مدتی، همکارانی که آلوده نیستند می‌توانند بخشی از کمبودها را بر عهده بگیرند. بنابراین کاهش بازدهی در کل می‌تواند کمتر باشد. تحقیقاتی که در دهم ژانویه توسط جی‌پی مورگان چیس، بانک دیگری منتشر شد، حدس زد که قرنطینه مجدد می‌تواند تولید ناخالص داخلی بریتانیا را در ژانویه ۰.۴٪ کاهش دهد.
علاوه بر این، با کاهش تعداد موارد ابتلا در بریتانیا و برخی از شهرهای آمریکا، اثرات اقتصادی اومیکرون به سرعت محو خواهد شد. بررسی‌ها نیز نشان می‌دهد که شرکت‌ها خیلی نگران گسترش این سویه نیستند. برای مثال، همانطور که در نمودار زیر می‌بینید نشانه کمی از کاهش اعتماد تجاری وجود دارد.
علیرغم عملکرد کلی بهتر از حد انتظار، مسیر بهبود اقتصاد جهانی از قرنطینه‌های سال ۲۰۲۰ هنوز ناهموار است. شکاف بین بهترین و بدترین عاملان به همان اندازه گسترده است که تاکنون بوده است. با سقوط موج اومیکرون در آفریقای جنوبی، تولید ناخالص داخلی آن افزایش یافته و اکنون مطابق با روند قبل از بحران است. به نظر می‌رسد اقتصاد بریتانیا نیز به سرعت رو به بهبود است. کشورهای دیگری هنوز با مشکل مواجه هستند، که ممکن است به دلیل روند کند دوز بوستر (تقویت کننده)، ایمنی پایین جمعیت یا فقط بدشانسی آن کشورها باشد. بر اساس معیار OECD، اقتصاد اسپانیا و یونان هنوز نسبت به روند پیش از کووید، ۱۰ درصد کوچکتر هستند. اومیکرون تاثیر زیادی برای کاهش سرعت روند بهبودی نداشته است. اما برخی کشورها هنوز فاصله زیادی با حالت عادی قبل از همه گیری دارند.