عده ای از«فریب بزرگ!» گفتند. مطمئن باشید باز هم به دوماه پیش ورود می کردیم همان راه را برمی گزیدیم. چرا ۳۵ روز پیش را یادمان رفته؟ ایران را از مصادره خطرناک و هولناک نجات دادیم. هدف غایی این بود. دست مریزاد به همگی . مگر این دست اندازها و محدودیتها را نمی دانستیم؟ مگر مجلس ششم را داریم که ۱۹ عطاالله مهاجرانی را خروجی بگیریم؟ مگر جریان سایه از ۱۵تیرخداحافظی کرد؟ مگر نگفتند محکم در سایه هستیم. خب چگونه بایست ثابت کنند که هستند؟
بله با طراحی بستر پروپاگاندای رسانه که بذر ناامیدی را قبل از شروع دولت مسعود بپاشند و متاسفانه خیلی از پیشکسوتان و فعالان دلسوز هم در این دام بیفتند! که از همین ابتدا اعلام برائت کنید و پزشکیان را از همین ابتدا به روزگار روحانی بکشانید. چرا خبر خوب و مهمتر از همه در این لیست بنام عباس عراقچی مستتر شد. چرا هیچ رسانه ای نمی حرفد! رمز حضور و تایید ایشان چیست؟
مگر نه این است که نظام سیاستهای تغییر تدریجی را پیش گرفته و حضور عراقچی یعنی پیش بسوی حل بحران سیاسی با دنیا؟
بلی اسکندر مومنی شوکه مان کرد همانطوریکه رحمانی فضلی عصبانی مان کرد. اما آیا در همان دولت اول جناب فضلی ،استانداران تراز اول اصلاح طلب و شجاع را در کشور نداشتیم؟ اوسط هاشمی و مقتدایی و... معاونین سیاسی وزارت کشور چه کسانی بودند؟
چرا اینگونه بی تاب شویم؟ حتما کاپیتان مسعود بایست پاسخگوی تیمش باشد چون مردم امیدبسته به تغییر ،نتیجه را می خواهند. بگذار نتیجه حاصل شود شاید با مهره اسکندر مومنی. شاید زبان رادان را او بهتر از انصاری بلد است! این شایدها و مگرها حداقل به ما نباید این فرصت را بدهد تا کمی غیر هیجانی و مبتنی بر واقعیات موجود اظهار پخته تری داشته باشیم؟
توصیه میکنم در بساط گسترده و زیرکانه دولتیان سایه نشین برای پیاده کردن اضطراری هوادارانی که بعد مدتها از بیابان ناامیدی بر قطار تغییر به سمت امید البته با سوخت ذغال سنگ فعلا،سوارشده اند بازی نکنیم. تاکید میکنم متاسفانه امروز عده بسیاری این فریب ناخواسته را خوردند.
«فریب بزرگ اینجاست» . نه هم قسم شدن برای پیروزی عقلانیت بر افراط و انحصار در ۱۵ تیر. جای واژه ها را عوض نکنیم.
تکرار میکنم بسیاری از این اتفاقات و پررنگ کردن این اتفاق،کوتاه ماندن دست عده ای از مافیا از سهم قدرت در وزارتخانه هاست.
همان مافیایی که با تیم تکراری از بدو انقلاب، هیچگاه هم باور به کادرپروری و پروراندن جوانان نخبه و توانمند دلداده این مشی سیاسی مقدس اصلاحی نداشتند و ندارند! تاجایی که این نسل بعد خود سرخورده شدند و خیلی هایشان خانه نشین و حتی بازنشسته اجباری!
این رسم وفاداری و انصاف نیست که ۳ انتخاب دارای نقد و غیرمطلوب مان را به ۱۶تای دیگر تعمیم دهیم. آن هم بدون اینکه توجه داشته باشیم. هر وزارت خانه معاونت های زیادی دارد باید عرض کنم در اکثر موارد معاونین تعیین کننده هستند و به نظرم تمام وزارت خانه های مورد ایراد و تامل معاونین جسور و کارکشته ای خواهند داشت.
باعلم به این موضوع چرا اینقدر عجله و بی تابی؟
آیا خواسته برخی سایه نشینان نیست که بدنه حامی رییس جمهور سریعا این بخشی از نارضایتی از چینش کابینه را به تابویی بزرگ و سهمگین در اذهان تبدیل نموده و احساسی و هیجانی از میدان کنارکشیده و کلید استانداران و فرمانداران و مدیران دستگاههای اجرایی را به دست خود واگذار به غیر نمایند؟
به هوش باشیم
نگران اما امیدوار،چون راهی غیر این نداریم