اواخر دهه‌ی 90، به تصمیم اعضای شورای نامگذاری استان عنوان قدیمی «چهارراه باسکول» به «چهارراه پیام» تغییر کرد. مدتی نگذشت رهگذران و عابران، نام جدید «خیام» را بر تابلوی رنگ و رو رفته‌ی چهارراه باسکول دیدند.
چندی بعد، با نصب تندیسی از «حکیم عمر خیام»، رسماً عنوان این چهارراه که پیشتر کوچه باغی زیبا با خانه‌های کاهگلی بود به «چهارراه خیام» تغییر نام یافت. ابتدا تندیس به سمت میدان کارگر نصب شد. پس از گذشت مدتی به پیاده‌رو و یا محل فعلی تندیس پاک‌بان انتقال یافت.
ماه‌ها گذشت و دوباره مدیران شهری و یا «ستاد زیباسازی»، بر آن شدند که تندیس را به سمت بولوار خرمشهر نصب کنند. اما سه بار جا به جایی سبب نشد که پیکره‌ی حکیم عمر خیام بتواند کوته زمانی عبور رهگذران و عابران پیاده از چهارراه خیام ج!
نکته‌ی قابل تامل این که همزمان با چهارراه خیام در تقاطع ۱۷ هفده شهریور جنوبی، عنوان یک سه راه در تقاطع ۱۷شهریور شمالی و ۳۲ متری شهداء، «سه راه خیام» و یا «خیابان خیام» بود!
نتیجه این شد که در سپیده دم یکی از روزها، تندیس خیام به ۳۲ متری شهدا انتقال یافت و تابلوی رنگ رو رفته‌ی چهارراه باسکول، مزین به چهارمین نام با عنوان «چهارراه پُست» شد!
طنز ماجرا این‌جاست که جز در موارد معدود مکاتبات اداری، عموم شهروندان در گفتگو‌ها و دادن نشانی به افراد، از عنوان باسکول استفاده می‌کنند. هم‌چنان که کمتر کسی در مرکز استان از عنوان «چهارراه کمال‌الملک» به جای «چهارراه زایشگاه» استفاده می‌کند!
سابقه‌ی تاریخی محل «سه راه نادر» که پیشتر کوچه‌باغی پر درخت بود، به بیش از یک قرن بازمی‌گردد. با آمد و شد اولین کامیون‌ها به بجنورد که نقش اتوبوس‌های بین شهری را هم داشتند، خیابان «پهلوی» سابق از دل کوچه‌باغ‌ها شکل گرفت و سه‌راه «نادر» آخرین مسیر برای خروج از شهر محسوب می‌شد.
«باغ فلاحت (اداره‌ی کشاورزی)» و «جایگاه شرکت نفت»، تنها مجموعه‌های اداری خارج از شهر آن روزگاران بودند. بازگشایی خیابان نادر، سبب شد تا مدتی بعد، میدان کوچکی در دل چهارراه ساخته شود. ظاهراً نام نادر که یادآور پادشاه افشاری بود، زمینه‌ی تغییر عنوان این میدان را رقم زد.
نصب پیکره‌ای از یک مادر با پوشش چادر که نوزادی به آغوش گرفته بود، «میدان مادر» را جزو مصوبات شورای نامگذاری به ثبت رساند.
در خبرها آمده بود ظهر جمعه 17 آذر ماه، بساط میدان مادر یا همان نادر سابق برچیده شد. حال باید دید تندیس مادر و کودک پس از کنده شدن در کدام نقطه‌ی شهر به تماشای رهگذران خواهد نشست!
پی‌نوشت:
- میدان فردوسی هم که پیشتر با نام «فلکه‌ی اصلان‌خان» شناخته می‌شد، روزگاری فردوسی ایستاده بود و اینک آرام و خموش نشسته است!
- تندیس دو کبوتر سپیدبال هم، سال‌هاست بدون توجه به حجم هندسی آن‌ها، در چند نقطه‌ی سهر جا به جا می‌شوند.
- سردیس‌های به نمایش گذاشته شده از آیت‌الله طالقانی و شهید چمران در ورودی خیابان‌ها هم نیاز به اظهارنظر کارشناسان مربوطه دارد.