چند خط مشق از درس کرونا
یادداشت - دکتر رسول نیشابوری
1.بحران‌ها و مسائل جهانی دارا و ندار، شمال و جنوب، پایین و بالا، فقیر و ثروتمند، و ... خلاصه اینجا و آنجا ندارند و بار دیگر به بشر - این تنها موجودی که خودآگاه خدایی رو باور دارد و تنها موجودی است که طوری رفتار می‌کند که انگار خدایی نیست - یادآوری کرد که سرنوشت بشریت یکی بیش نیست، یا همه مسافران این کشتی - جهان - به ساحل نجات و آسایش و رفاه می‌رسند و یا هیچ‌کدام!
2.بار دیگر باید تذکر داد با وجود تسخیر فضا، زمان، مکان و این‌همه جهش‌های تکنولوژی، همین انسان مغرور در مقابل ویروسی به‌شدت میکرو که نمادی از معضلات دیگر نیز می‌تواند باشد عاجز و مستأصل مانده است. پس احتمالاً مسیر را اشتباه طی می‌کند و هرچه سعی بیشتر، مشکلاتش از جمله بحران‌های زیست‌محیطی، آب، اعتیادهای مختلف، تسلیحات نظامی و.... بیشتر می‌شود.
3.باید با تأکیدی بیشتر به جهانیان اعلام کرد که با خلقت و جهان مانند موجود زنده رفتار کنید و مجدداً این قانون که - هر چه کنی، به خود کنی - را به نمایش گذاشت.
4.اصل اثر پروانه‌ای را تأیید و خاطرنشان کرد که کوچک‌ترین حرکت و رفتار انسان در گوشه‌ای از این جهان پهناور چگونه می‌تواند به یک بحران غیرقابل‌کنترل تبدیل شود و مسئولیت فردی‌مان در مقابل هستی را متذکر شد.
5.با صرف‌نظر از فرضیات و نظریه‌پردازی‌های مختلف و متناقض این روزها، کرونا نشان داد شاید آغازش تحت کنترل و برنامه‌ریزی موشکافانه و زیرکانه این بشر باشد ولی الزاماً پایانش خیر!
6.بشر باهدف و نیت پاک و قبلی ساختن جهان، عملاً در حال تخریب آن است و کرونا با لزوم بازتعریف، بازنگری، بازتولید و... خیلی از مفاهیم مترقیانه و پرطمطراق توسعه و رفاه را گوشزد کرد.
7.مسئولیت اجتماعی شرکت‌های فراملیتی و بی وطن را باید در قبال ولی‌نعمتان خود یعنی انسان‌ها یادآوری کرد.