زنگیان دشمن آیینه بی زنگارند

یادداشت - دکتر اسماعیل حسین پور

در این روزهای نزدیک به نوروز که «سینه مالامال درد است» و مردم قامت خمیده از بار سنگین تورم، غم نان و جان دارند؛ در سرزمینی که 70 درصد مردمش زیر خط فقر هستند و در میان زباله ها، با رنج و حسرت زندگی می جویند؛ در مملکتی که به رغم وعده های مکرر مدیرانش؛ هنوز حدود 20 میلیون بی­ کار، برای اشتغال انتظار می کشند؛ در کشوری که با انبوه تأکیدها برای تشکیل خانواده؛ هنوز 13 میلیون جوان مجرد از سنِ مناسبِ ازدواج عبور كرده، با یأس و تنهایی روزگار می گذرانند؛ در دیاری که مردمش غم قسط ماهیانه دارند؛ عده ای از نمایندگان مجلس جوان و انقلابی، به جای صیانت از نان و جان این مردم صبور، غم صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی را دارند و این غم، بی خواب و بی تاب شان کرده است!

وقتی بین انبوه دردهای مردم و دغدغدهای برخی نمایندگان، به اندازۀ کوه دماوند فاصله است؛ وقتی نمایندگان که باید زبان و حامی همین مردم باشند؛ برخی از آنان با طرح هایی ناپخته و ناسنجیده، علاوه بر اتلاف وقت نمایندگی، بر خلاف خواست مردم گام بر می دارند و هر کس که همسو با این جماعت قلیل نباشد را با بدترین لفظ خطاب می کنند؛ به یاد حافظ عزیز می افتم که:

زيرکي را گفتم اين احوال بين خنديد و گفت:

صعب روزي بوالعجب کاري پريشان عالمي

به راستی این ناراستان و این اندک نمایندگان هتاک و آیینه هراس، دست پروردگان کدام مکتبند که همنوع خود را «گرگ های هار» و «سگ های قلاده بلند» خطاب می کنند؟ این بی ادبی بزرگ، چه سنخیتی با آموزه های دینی دارد؟

کاش این نمایندۀ هتاک و بی باک، فرمایش حضرت رسول(ص) در احیاء علوم الدین غزالی را دوباره مرور می کرد که مسلمانان را از دشنام دادن به مشرکان کشته شده در جنگ بدر منع کرد و فرمود: «این جماعت را دشنام مزنید، که چیزی از آنچه می گویید بدیشان نرسد و زندگان را برنجانید، بدانید که پلید زبانی بدگوهری است. و گفت - علیه السلام: مؤمن طعان و لعان و فحش گوی و پلید زبان نباشد. و گفت - علیه السلام: در رفتن بهشت حرام است بر هر زشتگویی».

حال جای حیرت است در این مملکتی که لبریز محراب و منبر است؛ چرا متولیان دینی جامعه، این منکر و بی اخلاقی بزرگ، آن هم از سوی یک نمایندۀ مجلس انقلابی را می بینند و دم بر نمی آورند! کاش مجلس جوان و انقلابی رئیس مقتدری داشت و بر این نمایندۀ هتاک، نهیبی می زد و برای این گستاخی بیگانه با خرد، از مردم پوزش خواهی می کرد ولی گویا همسویی سیاسی و خودی بودن، همین برکات را دارد و در این دوره، اراده ای برای نکوهش سیلی زنان و هتاکان مجلس انقلابی نیست!

چرا در نگاه این معدود نمایندگان خودحق پندار، مردم نیازمند صیانت در فضای مجازی هستند؟ چرا کسی برای صیانت از حق مردم، برای تأمین نیازهای اولیۀ زندگی شان، پاپیش نمینهد؟ این مردم رشید و بالغ خوب می دانند این تعداد نمایندگان بیگانه با دردهای جامعه، غم مردم را ندارند؛ بلکه این آیینه شکنان ناشکیب، می خواهند به نام مردم، طرحی بر خلاف خواست جامعه تصویب شود تا با ایجاد محدودیت در فضای مجازی، روزنه های بیداری و آگاهی بر مردم بسته شود؛ غافل از آن که امروز، دوران حصر اندیشه، فکر و فرد گذشته است و نمی توان پرندۀ بال گستر آسمان را به قفس صیانت، بازگرداند.

همه نیک می دانند که هراس از دانایی و آگاهی مردم، دلیل روی آوری عده ای تندرو به الگوگیری از کشورهای دیکتاتوری است تا با اعمال محدودیت برای مردم در فضای مجازی، بسیاری از جور و جفاها، وعده و وعیدها، ناراستی ها، سیه کاری ها، اختلاس ها، سیلی زدن ها، ناپخته گویی و... در سیاهی سکوت، گم شود. مردم بیدارند و خوب می دانند عده ای از تندروهای بیگانه با درد مردم، با نعل وارونه زدن، چه در سر دارند. در پایان با تأسف از سیه کاری برخی کاربه دستان، هم نوا با صائب تبریزی می گوییم:

زنگیان دشمن آیینه بی زنگارند

طمع روی دل از تیره دلان نیست مرا