دو مفهوم «رشد» و «توسعه» در اقتصاد کاربرد زیادی دارند و گاهی به اشتباه به یک معنی گرفته می‌شوند. این در صورتی است که جامعه‌ای ممکن است رشد کرده باشد اما آن جامعه یک جامعه توسعه‌یافته نباشد.
رشد افزایش کمی یک شاخص را در یک دوره نسبت به دوره قبل می‌گویند. صرف‌نظر از اینکه این افزایش کمی شاخص موردنظر، چه تأثیری بر جامعه و زندگی مردمانش داشته است. به‌عنوان‌مثال اگر تولید ناخالص داخلی یک کشور در دوره موردنظر عدد بزرگ‌تری را نسبت به سال قبل نشاند دهد، گویای رشد اقتصادی کشور نسبت به سال قبل است.
اما توسعه یک مفهوم کیفی است و دلالت بر تحولات کیفی و ارتقاء وضعیت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و... جامعه در آن دوره نسبت به مدت مشابه سال قبل است؛ بنابراین رشد می‌تواند زمینه‌ساز توسعه باشد اما هر رشدی الزاماً منجر به توسعه نمی‌شود.
برای تحقق رشد و توسعه به‌ویژه توسعه اقتصادی الزاماتی لازم وجود دارد که نباید از آنها غافل شد و یکی از مهم‌ترین آنها موضوع امنیت است.
امنیت مفهومی عام دارد و شامل ابعاد مختلف می‌شود که از جمله آنها به امنیت غذایی، امنیت جانی، امنیت مالی، امنیت سرمایه‌گذاری، امنیت روانی و... می‌توان اشاره نمود. بدون وجود امنیت نه رشدی اتفاق افتاد می‌افتد و نه توسعه‌ای شکل خواهد گرفت و در صورتی که رشدی باشد یک رشد نامتوازن و سرطانی خواهد بود که نه‌تنها بسترساز توسعه و آرامش مردم نخواهد شد بلکه خود به ضد توسعه تبدیل خواهد شد و نارضایتی‌های عمومی را به همراه خواهد داشت.
امنیت ازیک‌طرف بسترساز توسعه هست زیرا اگر امنیتی نباشد، زندگی مردم مختل شده و فعالیت‌های اقتصادی صورت نپذیرفته و وضعیت مردم رفته‌رفته رو به وخامت می‌رود. واقعیت این است که در حوزه اقتصادی، سرمایه مانند پرندگان مهاجری می‌ماند که دائماً در حال پروازند و در جایی فرود می‌آید و منزل می‌گزینند که احساس امنیت نمایند لذا برای جذب سرمایه‌ها و سرمایه‌گذاران ابتدا باید امنیت سرمایه‌گذاری ایجاد نمود و بعد انتظار سرمایه‌گذاری داشت.
از طرف دیگر امنیت یکی از شاخص‌های ارزیابی میزان توسعه‌یافتگی جوامع به شمار می‌رود، هرچقدر در یک جامعه‌ای مردمانش احساس امنیت بیشتری نمایند، آن جامعه توسعه‌یافته‌تر از کشورهایی است که در آن شهروندانش از امنیت پایینی برخوردارند.
همان گونه که اشاره شد امنیت ابعاد مختلف دارد و آحاد جامعه در به‌وجودآمدن و افزایش ضریب آن وظیفه داشته و می‌توانند نقش ایفا کنند. اما یکی از وظایف اصلی دولت‌ها و نظام حکومتی هر جامعه تأمین امنیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اعتقادی، روانی و ... شهروندان آن جامعه هست و در این زمینه گروه‌ها و نهادهای خاصی به طور مستقیم و خاص وظیفه تأمین امنیت را برعهده دارند که از جمله آنها به نیروهای نظامی و انتظامی می‌توان اشاره کرد.
هفته نیروی انتظامی به‌عنوان مسئول تأمین امنیت داخلی برای شهروندان، بهانه‌ای بود تا ضمن یادآوری این مهم به مسئولین امر و توجه دادن آنها به موضوع امنیت به‌عنوان عامل و شاخص توسعه‌یافتگی جامعه، قدردان عزیزان سبز پوشی باشیم که در این نیرو مشغول خدمت بوده و شبانه‌روز در جهت تأمین امنیت جامعه تلاش می‌کنند.
بدون شک هرچقدر اقتدار نیروهای نظامی و انتظامی در کشور بالاتر باشد مردم احساس امنیت و رضایت بیشتری خواهند کرد اما فراموش نکنیم امنیت صرفاً با برخورد با عاملان ناامنی تأمین نمی‌شود و باید به حوزه پیشگیری ها توجه بیشتری نموده و تلاش کنیم شریان‌های ایجاد ناامنی در جامعه خشکانده شود و نباید از سایر ابعاد امنیت به‌ویژه در حوزه اقتصادی غافل بود زیرا فقر و بیکاری و گرسنگی و... خود مخل امنیت و بسترساز ناامنی بیشتر در جامعه هستند.
در پایان این نوشتار کوتاه، ضمن آرزوی جامعه‌ای پیشرفته و توسعه‌یافته برای کشور عزیزم ایران بزرگ، به‌پاس قدردانی از عزیزان سبزپوش نیروی انتظامی، نوشته‌ام را با این شعر دوران کودکی (که بی‌ارتباط با موضوع بحث هم نیست) به پایان می‌برم که:
شب‌ها که ما می‌خوابیم / آقا پلیسه بیداره
ما خواب خوش می‌بینیم / اون دنبال شکاره
آقا پلیسه زرنگه / با دزدها خوب میجنگه
ما پلیس را دوست داریم / بهش احترام میذاریم
هفته نیروی انتظامی بر همه شما خادمین امنیت جامعه مبارک باد و همیشه پاینده و پیروز باشید.