استعفا در ژاپن؛ گرفتن مجوز خط ویژه در ایران

اظهارات زن ستیزانهٔ جناب یوشیرو موری، خشم مردم ژاپن را برانگیخت و نخست وزیر پیشین مجبور به استعفا شد.
چقدر این ژاپنی‌ها نازک‌نارنجی هستند. به خاطر یک جمله استعفا داده است. نهایت کار این بود که آقای مسئول، یک غذرخواهی ریز انجام می‌داد و بعد با سری بالا به محل کار بر می‌گشت و به خدمت به مردم ژاپن ادامه می‌داد.
الان ببیند در ایران عزیز ما بعد از سیلی جناب نماینده به صورت سرباز راهور، مجلس به گفته یکی از دیگر نمایندگان «مجوز ویژه نمایندگان مجلس برای رفت و آمد در خطوط ویژه تهران» را فراهم کرده است که دیگر شاهد سیلی نباشیم و سربازی جرات نکند، جلوی ماشین نماینده مجلس را بگیرد.
احمد علیرضا بیگی نماینده تبریز گفت: «روز سه شنبه نامه محرمانه از جانب معاونت اجرایی مجلس روی میز نمایندگان گذاشته شد و در آن نامه اعلام شد امکان بهره مندی نمایندگان از مجوز تردد در خطوط ویژه در سطح شهر تهران فراهم شده است لذا فرمی را تکمیل نمایند تا مجوزات لازم برای شخص نمایندگان صادر شود.»
واقعاً چه تصمیم به جایی! به همین راحتی مسئله حل شد. الان هم اگر ژاپنی‌ها مثل ما بودند باید حضور زنان در جلسات را منع می‌کردند تا کلاً مشکلات حل شود.
کمی از مطایبه فاصله بگیریم و امیدوار باشی که این خبر راست نباشد. امیدوار باشیم که مجلس چنین مجوزی را برای نمایندگان پارلمان صادر نکرده باشد.
نماینده مجلس چه زمانی که قوه مقننه در اختیار اصلاح طلبان است چه زمانی که اصول‌گراست، فرقی با مردم ندارد. آن‌ها هم مثل باقی آدم‌های این جامعه باید در ترافیک بمانند. مجلسی‌ها چه کار خاصی انجام می‌دهند که باید از خط ویژه بروند؟ نه تنها نمایندگان مجلس بلکه وزرا و اعضای دیگر نهادها هم نباید از مسیر اختصاصی عبور کنند. البته تصمیم مجلس عجیب نبود. اگر غیر از این عمل می‌کردند باید شاخ روی سرمان سبز می‌شد. اگر معاونت اجرایی مجلس می‌گفت که نمایندگان حق عبور از خط ویژه را ندارند باید چشم‌های‌مان گرد می‌شد که در این کشور چه اتفاقی افتاده است؟
همانطور که بعد از آرام شدن فضا، همکار نماینده مجلس در نطق‌اش اعلام کرد که پلیس باید از عنابستانی و مجلس به خاطر رفتار سربازش عذرخواهی کند. دور نباشد که مجلس و دولت برای فرار از ترافیک تهران و دردسرهای روی زمین بودند برای رفت و آمد خود از تاکسی هوایی استفاده کنند تا به طور کامل ارتباط خود با مردم را قطع کنند.
ژاپن شدن کار سختی نیست اگر مسئولان ما به این نتیجه برسند که جایگاه‌شان ویژه نیست و آنها هم یک شغل دارند مثل بقیه مردم. مثل من خبرنگار و یا نانوای محل. مسئولیت داشتن برای آنها نباید امتیاز ویژه داشته باشد بلکه آنقدر باید هزینه زا باشد که به همین راحتی هرکسی حاضر پوشیدن لباس مسئولیت نباشد.
همین تفاوت‌ها ایران و ژاپن را می‌سازد، به همین سادگی!